70eko eta 80ko hamarkadetan Nafarroako eta Euskadiko mendizale gehienak Belaguako Aterpetxetik igaro ziren. Pixkanaka, eskualde horietako mendizaletasunaren erreferente bihurtzen hasi zen. Horrek oroitzapen ugari sorrarazi zituen aterpe, haran eta mendien inguruan.

1992an, aterpetxea birmoldatu egin zuten, eta hurrengo urtean inauguratu zuten, “Angel Oloron” izenarekin.

Babeslekuaren kudeaketa hainbat zaintzaileri alokatu zien Klubak urte horietan guztietan. Baina 2004ko maiatzean ezin izan zuen eraikina mantentzeko beharrezko inbertsioei aurre egiten jarraitu, eta Erronkariko Ibarreko Batzordearen esku utzi zuen aterpea. Hura berraktibatzen saiatu zen, baina itxi egin zuen.

Hamaika urteko abandonuan eraikina hondatu egin zen eta erabilera desegokiak eta txikizioak jasan zituen.

Lagunen arteko elkarrizketa batekin hasi zen dena. Txinek Koldo Aldaz animatu zuen babeslekua birgaitzeko ametsa egia bihurtzeko. Hazi hori motel baina tinko ernaldu zen, hazi eta loratzeko aukera zuen proiektu bati bizia emanez. Eta horrela gertatu zen.

2014. urtean, Ibarreko Batzordeak eta Nafarroako Mendi eta Eskalada Kirolen Federazioak (FNDME) 20 urterako lagapena adostu dute. 2016. urtean, federazioak sinaduren kanpaina bat antolatu zuen, birgaitzeko eta irekitzeko eskatzeko, eta funtsak eskatu zizkion POCTEFA eskualde arteko Europako programa bati, baina ekimenak ez zuen aurrera egin orduan..

FNDMEk ez zuen amorerik eman; gainera, Belagua birgaitzeko ametsa jadanik nabaria zen gaur egun helduak diren gazte askorentzat, aterpetxe horretan eta mendi horietan gaztetasuna gozatu zuten, eta gizarte-sare garrantzitsua osatu zuten, interesarekin eta motibazioarekin. Beraz, 2017an, birgaitze-lana aurkeztu zuten berriro Europako eskualdeen arteko programara, eta, azkenik, Belarouat proiektuaren barruan onartu zen.